— Унинг расмини олиб келдим, —
пичирлади Зилола. — Кўрасанми?
Моҳира дугонасининг чақнаб турган кўзларига
қараб кулиб юборди.
— Нега куласан? — Зилоланинг жаҳли
чиқди.
— Ҳозирги аҳволингни кўрсанг, ўзинг
ҳам кулардинг. Пичирлашингни қарагин. Ҳеч ким гапимизга қулоқ солаётгани йўқ-ку!
Қани, чиқар расмингни.
Зилоланинг юзларига табассум
ёйилди. Сумкачасидан қалин альбом чиқарди-да, ичидан авайлабгина битта суратни
олиб узатди.
— Ўртадагиси. Қора костюм-шимда.