Ёғаётган ёмғир

Ёғаётган ёмғир,
Менга қулоқ сол,
Юрагим чарчади – дардларимни ол.
Бу вужуд ўзимга келмоқда малол,
Мен жуда чарчадим – дардларимни ол.

Теграмни ўради ҳасрат девори,
Кўкларга етмади қалбимнинг зори.
Ҳар лаҳза кўксимга ботмоқда армон,
Бемажол қолдирди дунё озори.
Мен бундай умидсиз, тушкун эмасдим,
Ҳасратга бутунлай тутқун эмасдим.
Орзулар қилардим, дуо қилардим,
Ўзимни бечора, дилхун демасдим.

Лек тақдир зарбаси ёмон бўларкан,
Кўнглингга бир онда армон тўларкан.
Орзулар қасрини бунёд этсанг ҳам,
Ҳаммаси ногаҳон вайрон бўларкан.

Ёғаётган ёмғир, менга қулоқ сол,
Юрагим чарчади, таним бемажол.
Ҳасратлар қалбимни поралар этди,
Илтимос, сен энди дардларимни ол.
(с) Комила НОСИРОВА